Μια λάθος απόφαση

Πρώτη φορά νιώθω να παίρνω
μια τόσο λάθος απόφαση.

Ανέβηκα το λόφο του Στράνη
να βρω κι εγώ λίγη ηρεμία.

Στάθηκα στην άκρη του λόφου
μια λιόχαρη, μια υπέρλαμπρη μέρα.
Κοίταξα τα ελαιόδεντρα ολόγυρα,
τον κάμπο, τη θάλασσα πέρα.

Κοίταξα έξω και κοίταξα μέσα.
Είδα το πριν, το μετά, είδα το τώρα.
Λυπήθηκαν τα μάτια μου απ’ όσα είδα.

Είδα αυτά που δεν έγιναν.
Είδα εκείνα που ποτέ δε θα γίνουν.
Είδα -αλλοίμονο- και όσα κατάφερα,
βέβαιος κατά βάθος
πως όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουνε.

Το σωστό και το λάθος
είναι δύο έννοιες με κάποια σχετικότητα.
Σε βάθος χρόνου η ορθότητα
μιας απόφασης φαίνεται.
Να, σε μια στήλη τώρα διαφαίνεται
το χαίρε ω χαίρε ελευθερία.

Ρώτησα το άγαλμα του Σολωμού
κάποιος να μου πει με σοφία.

Και το άγαλμα αποκρίθηκε.
Τα σμιλεμένα μαλλιά του
σαλεύουν στον άνεμο.
Τα βλέφαρα ανοιγοκλείσαν.
Τα χείλη κινούνται με τις λέξεις:
«Έκανες μεγάλη μαλακία..»