Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Στην πλατεία Εξαρχείων


Στην πλατεία Εξαρχείων
αντιγράφει ο "Αρίων"
στις κασέτες του, Μόμπυ,
Κάμελ, Κρίμσον και Ζάπα.

Κάποιος δίνει το χέρι
στον φλεγόμενο άντρα,
ένα βρέφος βουτάει
σε μια κοίτη γαλάζια.

Στην Αθήνα σαν πίσσα
πέφτει μαύρο σκοτάδι.
Η Χλόη ψοφά για ένα χάδι
για ψιλά και για σίσα.

Ο Μορφέας πριν έρθει
στο γαλάζιο της βλέμμα,
είδε ο ήλιος να πέφτει
κόκκινος σαν το αίμα.

Μες τη γυάλα της, κάνει
σαν χρυσόψαρο κύκλους,
αν της ρίξουν μια κόρα
«Ευχαριστώ» και την κάνει.

Ζω για χρόνια στη χώρα
που μ' έχει πικράνει,
είδα ανθρώπους στη μπόρα
είδα παιδιά μες τα κράνη.
Είδα αδερφός σ' αδερφό
να στρέφει την κάνη.

Έχω φάει στη μάπα
αυτόν που κάνει το μάγκα,
αδιανόητη πλέμπα
και δουλειές για δυο φράγκα.

Μόνο εδώ -λέει- βρίσκω
πια, το νόημα του κόσμου.
Ηχεί ακόμα, δικός μου,
ο ήχος της εφηβείας.

Η βροχή στο Σικάγο
η βεράντα στο Σόχο
ο λαμπρός ουρανός μου
η γη της επαγγελίας

στην πλατεία Εξαρχείων
που αντιγράφει ο "Αρίων"
στις κασέτες του, Μόμπυ,
Κάμελ, Κρίμσον και Ζάπα.

Ο παλιός έρωτάς μου,
«Μ' αγαπάς;» -«Μια για πάντα.»
Οι βραδιές στο Τριανόν
με τα φιλιά και με τ' άστρα.