Πλάθει, τεχνίτης, ρίμες και μέτρα
στην ερημιά της στέπας και του κάκτου.
Στη χώρα της ντροπής και του θανάτου
των λέξεων σμιλεύει την πέτρα.
Όσο αυτός -κεράκι- εξαντλείται,
παίρνει οστά το έργο του και σάρκα
μα της δικαίωσης δε φαίνεται η βάρκα,
μια επανάσταση μικρή ας συντελείται.
Μόνο έρχεται το μόχθο ν' απαλύνει
μία σιωπή κατάλευκη σα χιόνι
πάνω στο έργο που κρυφό θε ν' απομείνει.
Εκεί που ιδρώτα κι αίμα έχει αφήσει
ήδη της λήθης το γεράκι αργά σιμώνει
και με το ράμφος του, ευθεία θα βουτήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου